lunes, 2 de abril de 2012

DÍA DO LIBRO INFANTIL E XUVENIL 2012

Hoxe celébrase o Día do Libro Infantil e xuvenil . Conmemórase o  nacemento  de Hans Christian Andersen e esta é tamén a data de comezo do noso AbriLibro.  Esta é a mensaxe  deste ano.



Había unha vez un conto que contaba o mundo enteiro. 
Ese conto en realidade non era un só, senón moitos máis que 
comezaron a poboar o mundo coas súas historias de nenas 
desobedientes e lobos seductores, de zapatiños de cristal e 
príncipes namorados, de gatos inxeniosos e soldadiños de 
chumbo, de xigantes bonachóns e fábricas de chocolate. 
Poboárono de palabras, de intelixencia, de imaxes, de 
personaxes extraordinarios. Permitíronlle rir, asombrarse, 
convivir. Cargárono de significados. E dende aquela eses 
contos continuaron multiplicándose para dicirnos mil e unha 
veces “Había unha vez un conto que contaba o mundo enteiro…”
Ao ler, ao contar ou ao escoitar contos estamos exercitando 
a imaxinación, coma se fose necesario adestrala para mantela 
en forma. Algún día, seguramente sen que o saibamos, unha desas 
historias acudirá ás nosas vidas para ofrecernos solucións creativas aos 
obstáculos que se nos presenten no camiño.
Ao ler, ao contar ou ao escoitar contos en voz alta tamén estamos repetindo un ritual moi antigo que cumpriu 
un papel fundamental na historia da civilización: facer comunidade. Ao redor deses contos reuníronse as 
culturas, as épocas e as xeracións para dicirnos que somos un só os xaponeses, os alemáns e os mexicanos; 
aqueles que viviron no século XVII e nós que lemos un conto en Internet; os avós, os pais e os fillos. Os contos 
énchennos por igual aos seres humanos, a pesar das nosas enormes diferencias, porque todos somos, no 
fondo, os seus protagonistas.
Ao contrario dos organismos vivos, que nacen, se reproducen e morren, os contos, que xorden colmados de 
fertilidade, poden ser inmortais. En especial aqueles de tradición popular que se adecúan ás circunstancias, 
ao contexto do presente no que son contados ou reescritos. Trátase de contos que, ao reproducilos ou 
escoitalos, os converten nos seus coautores.
E había unha vez, tamén, un país cheo de mitos, contos e lendas que viaxaron polos séculos, de boca en 
boca, para exhibir a súa idea da creación, para narrar a súa historia, para ofrecer a súa riqueza cultural, para 
excitar a curiosidade e encher de sorrisos os beizos. Era tamén un país no que poucos dos seus poboadores 
tiñan acceso aos libros. Pero esa é unha historia que xa empezou a cambiar. Hoxe os contos están chegando 
cada vez máis a recunchos afastados do meu país, México. E ao atoparse cos seus lectores están cumprindo 
co seu papel de facer comunidade, facer familia e facer individuos con maior posibilidade de ser felices.


Traducción: Eva Lozano Carpente